So Dark You See

CD review on www.altcountryforum.n/
By Rein van den Berg

October 22, 2009

Mijn eerste kennismaking met John Gorka dateert van 1992, zijn Temporary Road maakte toen ontzettend veel indruk, waardoor ik dusdanig veel belangstelling voor deze artiest ontwikkelde zodat ik zijn muziek structureel bleef kopen. Hij hoort zonder enige twijfel thuis in het rijtje kopstukken: Richard Shindell, Cliff Eberhardt, Greg Browne, Garnet Rogers en Pierce Pettis. Voornamelijk zijn beheerst verhalende songs hadden een hoog intensiteitniveau, en sloten perfect aan op zijn donker, warm stemgeluid. Uiteraard vulde ik eerst zijn vroegste werk aan, zodra die hernieuwt beschikbaar kwamen. Pas de laatste jaren zwakte mijn belangstelling voor Gorka’s muziek af, en ervoer zijn laatste albums dan ook beslist niet als zijn sterkste.

Toch behoort hij tot de categorie die ik niet achteloos voorbij laat schieten. Het eerste nummer van “So Dark You See”, A Fond Kiss opent opmerkelijk sterk. Hij grijpt terug op zijn folk beginselen lees ik op de site van zijn huidige label Red House Records, en inderdaad, John Gorka klinkt weer ouderwets lekker. De nummers zijn niet allemaal door hem zelf geschreven, hij leent woorden van historische figuren zoals Robert Burns, maar ook verderop in het uitermate sterke Where No Monument Stands. Het voor ons toepasselijke The Dutchman is geheel van de hand van Michael Smith (*een singer songwriter die weliswaar minder bekend is ons land is, maar evenzogoed een geweldige reputatie geniet als songsmid.)

Trouble in Mind is een zogenaamde bluesklassieker waarvan Geoff Bartley hem de finesses heeft bijgebracht. Ook een instrumentale kleinood als Fret Not op een fretloze banjo stelt beslist niet teleur. Kortom, Gorka grijpt als vanouds het initiatief terug en levert zijn sterkste cd sinds jaren af. Qua instrumentatie trekt Gorka eveneens zeer veel naar zichzelf toe, en het zal beslist geen verrassing zijn dat ondersteunende vocalen verzorgd worden door dames als Lucy Kaplansky en Eliza Gilkyson. “So Dark You See” staat barstensvol met een gerevitaliseerde John Gorka, die overigens weinig opzienbarend anders klinkt als zijn eerste albums, maar wel verrassend sterk. 15 volwaardige nummers, waarbij That was the Year als enige – wat mij betreft – niet het hoge niveau haalt van de overige nummers. Afsluiter Diminishing Winds dankt tenslotte voornamelijk zijn klasse aan het uitzondelijke mandolinespel van Peter Ostroushko. Een eindconclusie is dan ook simpel: Gorka heeft zichzelf weer gerangschikt waar hij thuis hoort, tussen de besten!

* Voor meer info zie & luister: http://www.artistsofnote.com/michael/disc-ms.shtml